«کتاب شما را به نوعی آرامش شخصی میرساند. درس مهمی در مورد میانسالی به شما میدهد: گاهی اوقات بهتر است با جریان پیش رفت.»
جاشوا راثمن، نیویورکر
«آقای ستیا امیدوار است که با این کتاب بلادیدگان این مرداب (میانسالی) را بیرون کشیده و به آن‌ها کمک کند که با کمک تفکراتی از فلسفه نوین، به اوج زندگی خود برسند … او به عنوان یک استاد رشته فلسفه، به شکل دلپذیری صمیمی است. او خرید یک ماشین پرزرق و برق را علاجی آنی برای بحران میانسالی نمی‌داند و معتقد است این گزینه پیش و پا افتاده نمی‌تواند جایگزینی برای جوانی و نیروی از دست رفته گذشته باشد. او میانسالی را فرصت مناسبی می‌داند برای این که تفکر هدف محور و سودمندگرا بودن را کنار بگذاریم و به دنبال دم را غنیمت شمردن و لذت از زندگی باشیم.»
اریک فلتن، وال استریت جورنال
«برای آن‌هایی که با رنج‌های وحشت‌آور بحران میانسالی دست و پنجه نرم می‌کنند، ستیا همچون یک همراه دلنشین خواهد بود. چرا که دانش و خرد تمام اعصار را برای مقابله با این ناخوشی عصر ما به کار می‌گیرد. با یک کتاب خودیاری که اگرچه بنیان فلسفی قوی دارد، اما سنگین نیست.»
نشریه نقد کتاب کرکوس
«این کتاب به ما یادآوری می‌کند که فلسفه اگر به بهترین شکل مورد استفاده قرار بگیرد، می‌تواند هم خردمندانه باشد هم انسانی.»
آنیل گومز، تایمز لیترری ساپلمنت
«ستیا همراهی است روشن‌اندیش و صریح که خودش را خیلی دست بالا نمی‌گیرد.»
جرمی کلارک، لیترری ریویو
«این کتاب می‌تواند یک الگو برای کسانی باشد که دوست دارند به شکلی مشخص و ساده فلسفی صحبت کنند بدون این که در دام ابتذال گرفتار شوند… گرم، قابل فهم و خردمندانه.»
جو مورن، تایمز هایر اجوکیشن
«یک راهنمای موجز، سرگرم‌کننده و انسانی درباره دشوارترین بخش زندگی.»
سایمن اینگز، اسپکتیتر
«ترکیبی لذت بخش از خودیاری و کندوکاو اندیشمندانه.»
نشریه اکونومیست
«کتاب کم‌حجم دلپذیر ستیا “یک راهنمای فلسفی" برای مواجهه با چیزی است که او خودش آن را “پرسش‌های هستی‌گرایانه میانسالی" می‌نامد.»
جاناتان دربیشایر، فایننشال تایمز
«یک اکتشاف قابل فهم دربارۀ نظر متفکران برتر تاریخ در مورد مسئله میانسالی.»
سارا مرداک، تورنتو استار
«کتاب که با یک سادگی و دلنشین و طنزی کنایه‌آمیز نوشته شده، یک منبع فلسفی غنی درباره چیزی است که می‌توان آن را مجموعه روش‌های هوشمندانه برای از میان بردن حس خلاء و افسوسی در نظر گرفت که در آغاز میانسالی یقه همه ما را می‌گیرد. کتاب خردی همدلی برانگیز در خود دارد.»
جیم هولت، نویسنده کتاب «چرا جهان وجود دارد؟»
«کتاب “راهنمای فلسفی مواجهه با میانسالی" کیرن ستیا برای کسی مثل من که از هفت سالگی از بحران میانسالی رنج برده است، آموزنده و تسلی بخش بود. این کتاب شاید نتواند شما را لاغر کند یا از مرگ برهاند، ولی همچون یک همسر یا حیوان قابل اعتماد راهنمای دلگرم کننده شما در این مسیری است که به سمت پوچی در پیش گرفته‌اید. شاید حتی همچون من شما را به این نتیجه برساند که چهل و دو ساله بودن هم فضیلت‌هایی دارد.»
جاشوا فریس، نویسنده رمان «دوباره بیدار شدن در زمان مناسب»
«کتاب تازۀ کیرن ستیا به شکلی فوق‌العاده فلسفه را در مورد بحران میانسالی به کار می‌برد. هرقدر هم که اشتغال فکری داشته باشید، متوجه می‌شوید که استراتژی‌های این کتاب می‌توانند شما را به آرامش ذهنی برسانند. کتاب که با ضرورت و ذکاوت نوشته شده ترکیبی از فلسفه، روایت شخصی و خرد عملی است. به شدت توصیه می‌شود.»
جنیفر مایکل هکت، نویسنده کتاب «تاریخچه شک»
«کیرن ستیا در این کتاب درگیرکننده و متفکرانه، با استفاده از منابع فلسفی برخی از قالب‌های آشنای اضطراب و درماندگی را آشکار کرده و برای فروکش کردن تب آن‌ها به ما کمک می‌کند. اضطراب و درماندگی‌هایی که در اوج زندگی به سراغ مردم می‌آیند.»
ساموئل شفلر، نویسندۀ کتاب «زندگی و پس از مرگ»
«کیرن ستیا در این کتاب درگیرکننده و قابل فهم به کاوش درباره چنین سوال‌هایی می‌پردازد: ما برای چه زندگی می‌کنیم؟ افسوس خوردن بابت زندگی که سپری کرده‌ایم چه معنایی دارد؟ در مورد پایان زندگی چه تصوری می‌توانیم داشته باشیم؟ قلم او در آن واحد هم ادبی است، هم صمیمی و هم از نظر فلسفی بسیار دقیق.»
ریچارد مورن، استاد دانشگاه هاروارد
«کتاب “میانسالی" کیرن ستیا همچون یک پالایش‌گر شناختی به تشریح مشکلاتی می‌پردازد که ما در میانسالی و دوران پس از آن با آن‌ها مواجه می‌شویم. کتاب با ارجاع به فیلسوفان مختلف، از میل گرفته تا شوپنهاور، تفکراتی خردمندانه و روشن‌بینانه دربارۀ افسوس‌های اجتناب‌ناپذیر، ترس از مرگ، و نیاز به ذلت و معنا ارائه میدهد. کتاب بسیار موجز است، پس آن را کم کم بچشید.»
جان آلن پائولوس، نویسنده کتاب «ناوارد در ریاضی» و «یک زندگی قابل شمارش»
«کتاب “میانسالی" هوشمندانه، اندیشمندانه، خلاقانه و لذت‌بخش است. کاش ده یا بیست سال پیش یک نسخه از این کتاب دستم می‌رسید.»
تروی جولیمور، نویسنده کتاب «تصور عشق»