در کتاب «جاده شخصیت» که از پرفروش‌های نیویورک تایمز نیز بوده است، بروکس با به کمال رساندن رویکرد کتاب پیشین خود

و افزودن نقاط قوتی به راهبرد روایی‌اش، از جمله جایگزین کردن شخصیت‌های خیالی و فرضی با افراد حقیقی و شخصیت‌های

سرشناس، تحسین و تایید منتقدان را به خود جلب کرد.

جوهره و فلسفهٔ بنیادین «جادهٔ شخصیت»، دعوت خواننده، به عنوان عضوی از جامعه بشری، به تجدید نظر در نگاهی است که

به خویشتن دارد.بروکس ما را به نگاهی دوباره به سویهٔ فراموش‌شده‌مان فرامی‌خواند. او در این راه، «فروتنی» را صفتی کلیدی

می‌داند و این نه صرفاً به معنی فروتنی پیشه‌کردن در برابر دیگر مردمانt که به معنی پذیرش ضعف‌ها، کاستی‌ها و نقصان‌هایی

است که بخشی ناگزیر از ذات آدمی محسوب می‌شوند. هر انسانی برای رسیدن به شخصیتی قدرتمند و تزلزل‌ناپذیر نیاز دارد

که این ضعف‌ها را به رسمیت بشناسد و سپس به مواجهه با آن‌ها برخیزد.

|چاپ دوم|
آریل دورفمن، نویسندۀ نامدار شیلیایی، در نمایش‌نامۀ خلوت پیکاسو گوشه‌هایی از زندگی و اندیشۀ پابلو پیکاسو در سال‌های جنگ جهانی دوم را به تصویر می‌کشد، در دورانی که هنرمند نقاش مقیم پاریس بود و شهر در اشغال نیروهای متفقین. خلوت پیکاسو روایتی است تودرتو، با راویانی که هر یک زمانی و به بهانه‌ای در کنار پیکاسو بودند و در تشویش‌ها و ترس‌ها و حتی در آفرینش آثار بزرگی چون گرنیکا، شریک بودند.

آنتونی ری هینتون در کتاب خورشید حتماَ می‌تابد: چگونه زندگی و آزادی را در بند اعدامی‌ها یافتم، ماجرای واقعی زندگی خود، که به مدت سی سال در بند اعدامی‌ها به جرم نکرده گرفتار بود را به تصویر می‌کشد. داستانی واقعی از امید و انتظار برای عدالت.

آنتونی ری هینتون (Anthony Ray Hinton) در 29 سالگی به جرم قتل و سرقت دستگیر شد و سی سال تمام برای آزادی و انتظار دیدن دوباره درخشش نور خورشید جنگید. او در بند اعدامی‌ها و در همنشینی همیشگی با مرگ، ایمان و امید را باز یافت. کتاب خورشید حتما می‌تابد (The sun does shine: how I found life and freedom on death row) داستانی شگفت انگیز و دلگرم کننده است که ایمان ما را به نیکی ذاتی بشریت باز می‌گرداند

یک بار راهبی بودایی دانا، قدرت رها کردن امور با در دست گرفتن یک فنجان چای را توضیح داد؛ نگه داشتن فنجان برای چند ثانیه تلاش زیادی نمی‌خواهد  اما پس از چند دقیقه، ناراحتی جدی ایجاد می‌شود و یک ساعت بعد به عذابی تحمل‌ناپذير تبدیل شده است.  فقط با زمین گذاشتن فنجان خود را از درد رها می‌کنیم. نگه‌داشتن چیزها می‌تواند دردناک باشد. با‌این‌حال بسیاری از مردم در چسبیدن به چیزهایی مانند عقاید مردم، کینه‌ها، معشوق‌های سابق، دارایی‌های مادی، خاطرات بد و نگرانی‌ها در مورد آینده استادند.

از طریق چسبیدن مداوم و بی‌وقفه به همۀ این چیزها، زندگی ما روز به روز سنگین‌تر و ناخوشایندتر می‌شود.  اما اگر چیزها را رها کنیم، حتی اگر موقتی باشد، آرامش را تجربه خواهیم کرد. در دنیای امروز، هنر رها کردن اقدامی عصیانگرانه است.  با زمین گذاشتن فنجان، علیه جامعه‌ای شورش می‌کنیم که وسواس موفقیت و اعتبار دارد، که عشق سمی و وابستگی ناسالم را ارج می‌نهد و حرص را بر رضایت ترجیح می‌دهد.

کتاب در باب رهاکردن امور، مجموعه‌ای از مقالات ویرایش‌شده و اصلاح‌شده درباره موضوعات مختلف است.  این آثار کوتاه، هنر رها کردن را با الهام از مکاتب مختلف بررسی می کند: از فلسفۀ شوپنهاور تا دیوژن و تا تائوئیسم.

کتاب دوباره بیدار شدن در زمان مناسب نوشته جاشوا فریس نویسنده رمان درخشان بی‌نام است که در سال ۲۰۱۴ از جمله نامزدهای جایزه من بوکر شده است. این اثر، قهقهه‌ای ناگهانی و بلند در میان پوچی‌های دنیای مدرن و سوال‌های بنیادین معنی زندگی، عشق و درستی است و آن‌ چنان جذاب است که همانند مسابقات ناتمام و طولانی استقامت دوچرخه‌ سواری فرانسه شما را با خود تا انتها می‌کشاند.

جاشوا فریس (Joshua Ferris) نویسنده این کتاب با نخستین اثرش «آنگاه به پایان رسیدم» توانست جایزه «پن» ایالات متحده آمریکا در سال ۲۰۰۷ را که از سوی بنیاد همینگوی اهدا می‌شود، به دست آورد. پیش از این، رمان «بی‌نام» او در ایران منتشر شده‌ است.

ظلمات سپید روایت سفرهای اکتشافی و ماجراجویی‌های باورنکردنی هنری وزلی در قطب جنوب(جنوبگان) به روایت دیوید گرن است. روایت مبارزه و تلاشی جسمی و روحی که گاه فراتر از توان بشر است.

هنری ورزلی افسر ۵۶ ساله و بازنشستۀ ارتش بریتانیا که از او به عنوان یکی از بزرگ‌ترین و الهام‌بخش‌ترین کاشفان قطبی تاریخ یاد می‌شود، سه بار به قطب جنوب سفر کرد که هر سفر او سرشار از ماجراهای اعجاب‌انگیز بود.

برای دریافت رایگان نسخه الکترونیک این کتاب کلیک کنید.

ظلمات سپید–هدیه نوروز1402 مهرگان خرد

ر کتاب فروید و سندرم حافظه کاذب، فیل مالن به بررسی اندیشه‌های «فروید» درباره سندروم حافظه کاذب می‌پردازد و بیان می‌کند که حافظه کاذب، بیماری روانی است که در نتیجه اقدامات درمانی یا پزشکی مضر ایجاد می‌شود.

از سال 1992، مناقشه‌ علمی و حقوقی بی‌امانی حول این اتهام پدید آمد که روان‌کاوها گاهی خاطرات غلطی درباره‌ سوء استفاده جنسی دوران کودکی را در ذهن بیمار می‌پرورانند. برخی فروید را مقصر دانسته و می‌گویند که او از 100 سال پیش بذر «سندروم حافظه‌ کاذب» را پاشیده است. آیا فروید پدر بدی بود که ایده‌های غلط‌اندازی را به جامعه القا کرد که یک قرن بعد هیولایی آفرید؟ یا آیا نابغه‌ای حیرت‌انگیز بود که درک موشکافانه‌اش از ذهن و حافظه زمان او بسیار جلوتر بود؟ فروید که بیشتر به تازیانه‌ نقد گرفته شده و ندرتاْ به درستی خوانده شده، همچنان با مسائلی در پیوند است که ذهن روانشناسی و جامعه‌ امروز را به خود مشغول داشته است.

کتاب فروید و سندروم حافظه‌ی کاذبِ (Freud And False Memory Syndrome) فیل مالن به بررسی صحت و سقم این ادعاها می‌پردازد و روایتی موجز از تجربیات بالینی اولیه‌ی فروید و نظریات سرکوب و ماهیت حافظه‌ وی ارائه می‌کند. بحث فیل مالن (Phil Mollon) درباره‌ی برخی پرونده‌های ابتدایی فروید این امکان را برای خواننده فراهم می‌سازد تا درباره‌ی ریشه‌های بسط نظریات فروید تصوری به دست آورد. مالن بحث خود را با مختصری درباره‌ی جنبه‌های تجربیات بالینی اولیه‌ی فروید در باب بازیابی ظاهری خاطرات سوء استفاده‌ی جنسی دوران کودکی، عمدتاً در طول روان‌کاوی، آغاز می‌کند. با این‌ حال تا زمانی که به ایده‌های فروید درباره‌ی خاطرات اوایل دوران کودکی نپرداخته و ادعاهای بالینی فروید در ابتدای پیشه‌ی روان‌کاوی‌اش را به‌دقت بررسی نمی‌کند، درباره‌شان اظهار نظری نمی‌کند.