صف، داستانی هجوآمیز است در ردیف ادبیات ابزورد و رئالیسم جادویی در توصیف جامعه‌ای تمامیت‌خواه و دیوان سالار و آزار و شکنجه‌ی مردمی که تحت دیکتاتوری حاکم زندگی می‌کنند .
بسمه عبدالعزیز، نویسنده‌ی زن مصری، روان‌پزشک، فعال حقوق بشر و هنرمند تجسمی (ملقب به یاغی) در سال ۲۰۱۳، سه ماه بعد از به قدرت رسیدن اخوان‌المسلمین در مصر، با نوشتن این داستان کنایه‌آمیز، تلاش دولت برای نزول شأن انسانی هم‌وطنانش و اعمال زور در برابر اعتراض‌های مردمی را پیش چشم خوانندگان آورد. او در این کتاب پروپاگاندای حکومتی‌ای را نشانه گرفته که در جهت مهار مردم دست به تخریب تاریخ و نگارش دوباره‌ی آن به دلخواه خود می‌زند.

***

کتاب کوه دوم: در جست و جوی یک زندگی اخلاقی به قلم دیوید بروکس که در گروه پرفروش‌ترین‌های نیویورک تایمز قرار دارد،

ابتدا به شما نشان می‌دهد که باید هدفی بزرگ‌تر از خودتان داشته باشید تا به زندگی شادتر برسید و سپس گام به گام شما را در

این راه یاری می‌کند.

دیوید بروکس (David Brooks) در این کتاب کوه اول را به عنوان اهداف متعارفی معرفی می‌کند که فرهنگ جامعه تأییدشان می‌کند؛

رسیدن به موفقیت، برخورداری از شهرت مناسب، دعوت شدن به حلقه‌های اجتماعی مناسب و تجربۀ کامیابی شخصی.

تماماً چیزهای معمولی؛ خانۀ خوب، خانوادۀ خوب، تعطیلات خوب، غذای خوب، دوستان خوب و غیره.

بیست‌وپنج جستار درخشان که در مجموعۀ تأملاتی از روی صندلی چرخ‌دار گرد آمده است، گواهی بر آسیب‌پذیری، بینش و ایمان راسخ نویسندۀ آن هستند. دبیوس پس از تصادفی که سال 1986 برایش رخ داد، ناامیدی را پشت سر گذاشت، پذیرش را آموخت و دست‌آخر شادمانی را در جادویی فریضه‌مانند، پیش‌پاافتاده‌ترین کارهای روزانه پیدا کرد. خواه از رابطه با پدرش نوشته باشد یا از تعرض به خواهر دلبندش، از ایمانش به آیین کاتولیک یا از خودکشی افسر دگرباش نیروی دریایی، ستایش نویسندگان همکاری چون همینگوی و میلر یا حتی کار سادۀ ساندویچ درست کردن برای دخترانش، دبیوس قلب مسائل را می‌شکافد. اینجا با استادی زبردست، آن هم در قلۀ توانمندی‌اش روبه‌رو هستیم؛ استادی که نوشته‌هایش «با فیض و موهبت آکنده شده و درخشش معنوی بر آن‌ها فروباریده است.»

***

آندره دبیوس(1936-1999) را یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان آمریکایی داستان کوتاه و جستار در قرن بیستم می‌شناسند. نوشته‌های او را نمونه‌های ارزشمند نثر گزیده‌گو و روشنگر و موشکافانه دربارۀ روح انسان برمی‌شمارند. معمولاً دبیوس را با چخوف می‌سنجند و به چشم «نویسندۀ نویسندگان» می‌بینند. او برندۀ جایزۀ پی‌ای‌ان/مالامود، جایزۀ ری برای داستان کوتاه ممتاز، جایزۀ جین استاین از آکادمی هنر و ادبیات آمریکا ، نخستین دورۀ جایزۀ سالانۀ لارنس ال. وینشپ از بوستون گلوب شده و فینالیست جایزۀ پولیتزر برای کتاب غیرداستانی بوده است. او همچنین عضو بنیادهای گوگنهایم و مک‌آرتور بوده است.

پروفسور نیل لِوی فیلسوف استرالیایی و استاد سرشناس دانشگاه‌های برجستۀ استرالیا و دانشگاه آکسفورد انگلستان است. او خودش را فیلسوفی معرفی می‌کند که با وجود نوشتن آثاری در حوزه‌های فراگیر فلسفه، علاقه‌مند به نقطۀ هم‌پوشانی فلسفۀ ذهن، روان‌شناسی و اخلاق است. لوی همچنین در حوزه‌های پژوهشی اراده و اختیار، مسئولیت اخلاقی، معرفت‌شناسی و اخلاق کاربردی آثاری پرشمار نوشته است. به‌طور کلی نوشته‌های پروفسور لوی به پیامدهای علوم بر اخلاق و عاملیت انسان‌ها می‌پردازند.

باورهای بد (باورهایی که با شواهد در دسترس آشکارا ناسازگاری دارند) رایج هستند. بسیاری از گروه‌های اقلیتی مثلاً باور دارند که واکسن‌ها خطرناک هستند و تئوری‌های توطئۀ عجیب و غریب را می‌پذیرند. فراگیر شدن باورهای بد شاید از نگاه سیاسی و اجتماعی مهم باشد و مثلاً راه کنشگری کارآمد برای بحران تغییر اقلیم را سد کند. ازاین‌رو، توضیح این‌که چرا افراد باورهای بد را می‌پذیرند و این‌که برای وا داشتن آن‌ها به بیشتر پاسخ‌گو شدن به شواهد باید چه‌کار کرد، رسالتی پراهمیت است.

کتاب نیچه و پست‌مدرنیسم از مجموعه‌ی مواجهات پست‌مدرن به قلم روان و شیوای دیو رابینسون است که به شرح آرای مهم ویلهلم فریدریش نیچه در بافتاری پست‌مدرن می‌پردازد.

رابینسون در این اثر موجز که بیشتر به مقاله‌ای طولانی شباهت دارد تا کتاب، نیچه را نخستین کسی می‌داند که پی به معنای واقعی مدرنیته برد. عمق تأملات و باریک‌بینی‌های وی چنان است که نویسنده کتاب، نیچه را پیامبر عصر خود لقب می‌دهد. کتاب نیچه و پست‌مدرنیسم (Nietzsche And postmodernism) پس از شرح مختصری از زندگی نیچه، به بیان دیدگاه‌های او در زمینه‌ی موضوعات گوناگون به‌خصوص مباحث زبان‌شناختی وی می‌پردازد و تلاش می‌کند از این راه نقبی به مکتب پست‌مدرن و ارتباط آرای چهره‌های برجسته‌ای چون لیوتار، بودریار و فوکو با نظریات نیچه بزند. از ویژگی‌های برجسته‌ی کتاب می‌توان به توانایی نویسنده در شرح مفاهیم پیچیده‌ی فلسفی به زبانی ساده و همه‌ فهم اشاره کرد که کتاب را در حد درک خواننده‌ی عادی فهم‌پذیر ساخته و از این طریق کوشیده تا طیف وسیع‌تری از خوانندگان را تحت پوشش قرار دهد. دیو رابینسون (Dave Robinson) که خود دانش‌آموخته‌ی فلسفه و استاد پاره‌وقت مطالعات انتقادی و نویسنده‌ی کتاب‌هایی چون درآمدی بر فلسفه و درآمدی بر اخلاقیات است به‌ خوبی توانسته در مرز باریک نگارش اثری همه‌ فهم اما جدی قلم بزند.

در این کتابِ آخرالزمانی، نویسندگان معاصری چون نیل گیمن، نورمن اسپین‌راد، لستر دل رِی، رابرت شکلی، رابرت سیلور برگ، جان ویندم، پل اندرسون، جورج آر. آر. مارتین و آرتور سی. کلارک پایان دنیا را به تصویر می‌کشند و هر داستان به جزئیات تخریب و فروپاشی وهم‌آور سیاسی، اجتماعی و محیطی جهان ما می‌پردازد.

***

در انتهای دالان‌های تاریک آینده، انسان پایان قصۀ نژادش را تلخ مخیل می‌کند؛ جنگ‌های هسته‌ای، نابودی محیط زیست، نبرد با نژادی برتر، مهاجرت از زمین و بسیار پایان شوربختانۀ دیگر. به‌گواه راویان آخرالزمان، دست قهار تقدیر آنچه را عمری به جد و جهد بسیار از آن می‌گریختیم را بر سر راهمان قرار می‌دهد؛ نابودی حیات بشر. پایان‌ها بر هم پیشی می‌گیرند تا سیطرۀ نام خود را در تاریخ کهکشان ثبت کنند. اما هنوز هم بر رد پای آنان که در دل تاریکیِ آینده‌ای موهوم به‌دنبال کورسویی می‌گردند، غبار امید هست. نژاد بشر را حتی وهم زندگی، زنده نگه می‌دارد.