«رقبای شما عاشق این هستند که باور کنید امیدی نیست، هیچ قدرتی ندارید، دلیلی برای انجام کاری وجود ندارد و نمی‌توانید ببرید. امید موهبتی است که لازم نیست واگذارش کنید، قدرتی که مجبور نیستید کنار بگذارید.»
ربه‌کا سولنیت این کتاب را در ۲۰۰۳ و اوایل ۲۰۰۴ نوشت تا از امید دفاع کند. متنی که پیش رو دارید تا حدی راجع به لحظاتی چند از امید است؛ این کتاب در مواجهه با ناامیدی عظیم در اوج قدرت دولت بوش و آغاز جنگ عراق نوشته شد. زمانی که مدت‌ها پیش سپری شد اما ناامیدی، شکست‌باوری، بدبینی و فراموشی و مفروضات بنیادینش متفرق نشده‌اند، حتی با این که غریب‌ترین و باشکوه‌ترین اتفاقات باورنکردنی رخ داد و گذشت. هنوز شواهد بسیاری برای دفاع وجود دارد.
«امید در تاریکی» در قالب یک مقاله حدود شش هفته پس از شروع جنگ امریکا با عراق نوشته شد، خیلی زود در اینترنت منتشر و همه‌گیر شد و در رسانه‌های مختلف از آن استقبال شد.
او در این کتاب درباره امید به تغییر در جامعه جهانی سخن می گوید، از مبارزات مردم با ظلم و زور می‌گوید، از بهار عربی حرف می‌زند و از امید به آینده می‌گوید.
سولنیت با نگاه یک مورخ، جامعه‌شناس و انسان‌شناس در این کتاب شما را با تفسیرهای ناب خود از وقایع دنیا و و در نهایت رویکرد امیدوارنه‌اش به تمام آنها همراه می‌کند: «تصوراتی که در آغاز وقیحانه یا مسخره یا افراطی فرض می‌شدند کم‌کم به چیزی بدل می‌شوند که مردم گمان می‌کنند از ازل به آنها معتقد بوده‌اند. چگونگی رخ دادن این تغییر به ندرت در خاطر می‌ماند، تا حدی به این دلیل که افشاگر است؛ به جریان اصلی یادآوری می‌کند که مثلاً زمانی دیوانه‌وار هم‌جنس‌گراستیز یا نژادپرست بوده و حالا دیگر این طور نیست؛ یادآوری می‌کند که قدرت از سایه‌ها و حاشیه‌ها می‌آید، که امید ما در تاریکی کناره‌ها جا دارد نه در روشنی خیره‌کنندهٔ صحنهٔ مرکزی. امید ما و بیش‌تر اوقات قدرت ما.»
ربه‌کا سولنیت نویسنده، مورخ و کنش‌گر اجتماعی، هجده کتاب دربارهٔ محیط زیست، مناظر، اجتماع، هنر، سیاست، امید و حافظه نوشته است، از جمله کتاب‌هایش این حوالی دوردست؛ بهشتی بناشده در جهنم؛ اجتماعات خارق‌العاده‌ای که در فاجعه شکل می‌گیرند؛ راهنمای میدانی برای گم شدن؛ سفردوستی؛ تاریخچهٔ راه رفتن؛ مردانی که به من توضیح می‌دهند؛ و رود سایه‌ها: ادویرد مایبریج و غرب وحشی تکنولوژیک (که به خاطرش جایزهٔ گوگنهایم، جایزهٔ حلقهٔ منتقدان کتاب ملی در حوزهٔ نقد و جایزهٔ ادبی لنان را دریافت کرد)؛ و اطلس‌های سان‌فرانسیسکو و نیواورلئان است او که از کودکستان تا تحصیلات عالیه را در نظام آموزشی عمومی کالیفرنیا گذراند، سرمقاله‌نویس همکار هارپرز و نویسندهٔ همکار گاردین است.
نقد و بررسی
هیچ دیدگاهی هنوز نیست.