امبرتو اکو و فوتبال
کتاب امبرتو اکو و فوتبال اثر پیتر پریکلس تریفوناس، نحوهی کاربست نشانهها در تعاملات اجتماعی و فرهنگی را مورد مطالعه قرار میدهد و ابتذال فرهنگی عصر جدید را از دریچه ورزش پرطرفدار فوتبال به بحث میگذارد.
کتاب امبرتو اکو و فوتبال (Umberto Eco And Football) نه دربارهی امبرتو اکوی طرفدار فوتبال است، نه به اکوی نشانهشناس میپردازد و نه حتی کاری با اکوی داستاننویس دارد بلکه این نکته را مورد توجه قرار میدهد که چگونه تنوع آثار اکو به عنوان نظریهپرداز فرهنگی و روشنفکری عمومی، ما را قادر به خوانش نگرانیها، دغدغهها و بلاهتهایی میکند که در زندگی روزمره تجربه میکنیم». از آنجا که فوتبال به عنوان یک نشانه به نشانههای دیگری ارجاع میدهد، پیتر پریکلس تریفوناس (Peter Pricles Trifonas) در این اثر تلاش میکند از خلال آرای اکو پدیدههایی چون ورزشگاه، هواداری، هولیگانیسم و گپوگفتهای ورزشی به عنوان نشانههای ارجاعی فوتبال مورد بررسی قرار گیرد.
بارت و امپراتوری نشانهها
پیتر تریفوناس، متخصص پساساختارگرایی و نظریه انتقادی در دانشگاه تورنتو است.
رولان بارت (۱۹۸۰-۱۹۱۵)، نشانهشناس برجسته فرانسوی از شخصیتهای مهم و تاثیرگذار قرن بیستم است.
آثار بارت تاثیر بسزایی در گسترش و تعمیق دانش نشانهشناسی داشته است. شاید بارت بیش از همه به خاطر ایده «مرگ مولف» شناخته شده باشد، اما یکی از مهمترین مفاهیمی که او به ادبیات نشانهشناسی افزود مفهوم«اسطوره» است.
«بارت و امپراتوری نشانهها» شرح و نقدی است کوتاه بر اثر کم حجم اما پرمایه رولان بارت با عنوان «امپراتوری نشانهها» که در واقع معرف دوره گذار به عصر پساساختارگرایانه زندگی فکری وی است.
«امپراتوری نشانهها» را به خاطر نوآوری نظری و سبکگرایانهاش باید نقطه عطفی در نظریه انتقادی معاصر دانست که سبب معرفی بارت به عنوان چهره برجسته نشانهشناسی فرانسوی به جهان شد.
این کتاب در حقیقت شرحی نشانهشناختی از سفر بارت به ژاپن است که در ۱۹۷۰ منتشر شد. برای بارت نشانههای ژاپن، برخلاف غرب که آکنده از معانی صریح و ضمنیاند، تهی و فاقد معنی هستند و همین نکته است که او را شیفته این فرهنگ میکند.
این کتاب شامل نه فصل اصلی است که عناوین آن بهترتیب عبارت است از: «نشانهشناسی، اسطوره، فرهنگ»، «فهم اسطوره»، «کشتی گرفتن با اسطوره»، «بارت پساساختارگرا»، « امپراتوری نشانههای تهی»، «فرهنگ و تاریخ»، «تصویرپردازی فرهنگ»، «روش تاریخی پیش و پس از ایدئولوژی»، «دروغها، داستان، ایدئولوژی».
بستۀ هدیه/فلسفه و زندگی
رواقیگری؛ فلسفه زیستن خردمندانه (قیمت پشت جلد 160000تومان)
درباب رها کردن امور (قیمت پشت جلد 95000 تومان)
از ذهنانباری به ذهنآگاهی؛ حکمت ذن برای زندگی امروز (قیمت پشت جلد 115000تومان)
چامسکی و جهانی شدن
آورام نوآم چامسکی ( – ۱۹۲۸) زبانشناس و نظریهپرداز امریکایی است.
از او به عنوان پدر زبانشناسی مدرن یاد میشود. نظریه معروف وی دستور زایشی-گشتاری است که در دهه ۶۰ میلادی انقلابی در زبانشناسی معاصر ایجاد کرد.
برخی نوام چامسکی را بهعنوان «انیشتین زبانشناسی مدرن» ستودهاند و نزد برخی دیگر هم به همان اندازه به عنوان روشنفکر و دگراندیش سیاسی سازشناپذیر و منتقد اجتماعی شناخته میشود.
این کتاب به بررسی دیدگاههای چامسکی در باب هژمونی اقتصاد جهانی و نظم نوین جهانی میپردازد. موضع او چندان با جهتگیریهای رایج درباب جهانیشدن جور درنمیآید.
جرمی فاکس در این کتاب روایتی دست اول و گیرا از نظریههای چامسکی ارائه میکند. همانطور که خودش میگوید، در نوشتن این کتاب از چامسکی کمک گرفته و یاری او را همواره کنار خود داشته است.
بینشهای چامسکی در این کتاب میتواند پرتوی بر نظریات میانه در باب جهانی شدن بینداز
رواقیگری؛ فلسفۀ زیستن خردمندانه
|چاپ دوم|
رواقیگری مکتب فلسفی کهنی است که قرن دوم میلادی در رم شکوفا شد و تا به امروز همواره مورد توجه بوده است. بزرگان این مکتب از اپیکتتوس تا مارکوس آئورلیوس و سنکا به دنبال مفهوم خوشروانی در زندگی بودهاند و رضایت از زندگی را به عنوان اصل مهم فلسفه خود ابراز کردهاند. خرد جاری در این فلسفۀ باستانی بیزمان است و ارزشی غیرقابل انکار در جستوجو برای یافتن یک زندگی شاد و پرمعنا دارد
این کتاب همان وعدهای را دنبال میکند که فلسفۀ رواقیگری به دنبالش است؛ به شما یاد میدهد که چگونه یک زندگی بسیار شاد و آرام داشته باشید و همچنین به شما یاد میدهد که حتی هنگام مواجهه با بدبیاریها، این ویژگیها را حفظ کنید. این کتاب به شما یاد میدهد که برای هر اتفاقی آماده و تزلزلناپذیر، ریشهدار، از نظر احساسی قوی و حتی در میانۀ بحرانها به طور خارقالعادهای آرام و اندیشمند باشید.
فروید و سندرم حافظه کاذب
ر کتاب فروید و سندرم حافظه کاذب، فیل مالن به بررسی اندیشههای «فروید» درباره سندروم حافظه کاذب میپردازد و بیان میکند که حافظه کاذب، بیماری روانی است که در نتیجه اقدامات درمانی یا پزشکی مضر ایجاد میشود.
از سال 1992، مناقشه علمی و حقوقی بیامانی حول این اتهام پدید آمد که روانکاوها گاهی خاطرات غلطی درباره سوء استفاده جنسی دوران کودکی را در ذهن بیمار میپرورانند. برخی فروید را مقصر دانسته و میگویند که او از 100 سال پیش بذر «سندروم حافظه کاذب» را پاشیده است. آیا فروید پدر بدی بود که ایدههای غلطاندازی را به جامعه القا کرد که یک قرن بعد هیولایی آفرید؟ یا آیا نابغهای حیرتانگیز بود که درک موشکافانهاش از ذهن و حافظه زمان او بسیار جلوتر بود؟ فروید که بیشتر به تازیانه نقد گرفته شده و ندرتاْ به درستی خوانده شده، همچنان با مسائلی در پیوند است که ذهن روانشناسی و جامعه امروز را به خود مشغول داشته است.
کتاب فروید و سندروم حافظهی کاذبِ (Freud And False Memory Syndrome) فیل مالن به بررسی صحت و سقم این ادعاها میپردازد و روایتی موجز از تجربیات بالینی اولیهی فروید و نظریات سرکوب و ماهیت حافظه وی ارائه میکند. بحث فیل مالن (Phil Mollon) دربارهی برخی پروندههای ابتدایی فروید این امکان را برای خواننده فراهم میسازد تا دربارهی ریشههای بسط نظریات فروید تصوری به دست آورد. مالن بحث خود را با مختصری دربارهی جنبههای تجربیات بالینی اولیهی فروید در باب بازیابی ظاهری خاطرات سوء استفادهی جنسی دوران کودکی، عمدتاً در طول روانکاوی، آغاز میکند. با این حال تا زمانی که به ایدههای فروید دربارهی خاطرات اوایل دوران کودکی نپرداخته و ادعاهای بالینی فروید در ابتدای پیشهی روانکاویاش را بهدقت بررسی نمیکند، دربارهشان اظهار نظری نمیکند.
فلسفۀ رواقی و هنر شادکامی؛ حکمت عملی در زندگی امروز
اگر از بیشتر فیلسوفان مدرن بپرسید «معنای زندگی چیست؟» احتمالاً فقط شانه بالا میاندازند و میگویند که این سؤال بیپاسخ است. بااینحال مکاتب اصلی فلسفهی باستان هر یک پاسخ متفاوتی به این سؤال ارائه کردهاند. بهطور خلاصه رواقیون عقیده دارند که هدف زندگی، پیوسته زیستن در هماهنگی و توافق با طبیعت جهان است و این کار را با توجه به ماهیت ذاتی خودمان بهمثابهی موجودات عقلانی و اجتماعی انجام میدهیم. آنچه رونالد رابرتسون در کتاب فلسفهی رواقی و هنر شادکامی شرح میدهد زندگی بر مبنای فضیلت یا آرته است.
تأکید رواقیون بیش از هرچیز بر شادکامی است که در گروِ عشقِ عقلانی به خود و احساس دوستی و محبت نسبت به دیگران است. فیلسوف رواقی هم دیگران را دوست خواهد داشت و هم از ضررها و آسیبهای اجتنابناپذیری که زندگی بر خودش وارد میکند، آشفته نمیشود. در واقع، رواقیگری با تغییر منطقی و طبیعی احساسات ما بهجای اینکه سعی کنیم با زور جلوی آنها را بگیریم، مجموعهای غنی از راهبردها و ترفندها برای توسعهی تابآوری روانی فراهم میکند.
منبع نهایی شادکامی و کامیابی انسان چیست؟ رواقیون وقتی میگویند فلانی آدم خوب یا بدی است به چه معناست؟ آنها چگونه نیاز به زندگی در دنیا، مدیریت اموال و تعامل با افراد دیگر را با دیدگاه سختگیرانهی خود که فضیلت تنها خیر واقعی است، سازگار میکنند؟ اینها سؤالاتی هستند که رونالد رابرتسون در کتاب فلسفه رواقی و هنر شادکامی به آنها پاسخ میدهد.
کتاب فلسفه رواقی و هنر شادکامی این وعدهی امیدبخش را میدهد که با آموختن اینکه رواقیگری چیست میتوانید زندگی خود را متحول کنید.
کتاب فلسفه رواقی و هنر شادکامی برای چه کسانی مناسب است؟
این کتاب به هرکس که در پیِ یافتن راز شادی و کامیابی در زندگی است، توصیه میشود.
لکان و پسافمینیسم
الیزابت رایت در کتاب لکان و پسافمینیسم، از منظری پسافمینیستی به بررسی آرای ژاک لکان، اندیشمند برجستهی فرانسوی میپردازد و میکوشد با قرار دادن آثار او در بستری پستمدرن دیدگاههای مهم وی را شرح دهد.
کتاب لکان و پسافمینیسم (Locan And Postfeminism) در واقع تضاربی از آرای فمینیستها در مورد نظریات جنجال برانگیز لکان پیرامون سکسوالیته و جنسیت را عرضه میکند و در پی آن است که بدفهمیهای صورت گرفته از نظریات لکان به خصوص نظریهی جنسیابی وی، یعنی خاستگاه و گسترش تفاوت جنسی درون قلمرو زبان را واکاوی و تصویر دقیقتری از این پرنفوذترین روانکاوِ پسافرویدی ارائه کند.
ژاک لکان اندیشمند معاصر فرانسوی از جمله مهمترین متفکران قرن بیستم به شمار میرود که توانسته با مفهومپردازیهای بدیعش بر غنای دانش روانکاوی بیافزاید. او که ادامه دهندهی سنت فرویدیِ روانکاوی است و خود را کسی میداند که «فروید خوانده است» هیچگاه در این چارچوب محدود نمانده و توانسته افق گستردهتری پیش روی روانکاوی معاصر بگسترد. مفاهیمی چون مراحل سهگانهی زندگی انسان، فالوس، جنسیابی، ژوییسانس و… از جمله ایدههایی است که سبب شده گسترهی کاربرد نظریات وی از روانکاوی فراتر رفته و وارد حوزههایی چون فلسفه، معماری، ادبیات و سینما شود. به تعبیر لویی آلتوسر، قدرت ادعای لکان و اصالت منحصر به فرد او در روانکاوی در این بود که در حوزهی کاری خود یعنی روانکاوی و زبانشناسی نظریهپردازی میکرد و توانست یک سیستم کلی از مفاهیم نظری بسازد که قادر به ایجاد مجموعهای از حقایق در حوزهی تحلیلی باشد.
لیوتار و ناانسان
تاب لیوتار و ناانسان اثر استوارت سیم، به بررسی دیدگاههای فرانسوا لیوتار فیلسوف فرانسوی پرداخته است.
در کتاب لیوتار و ناانسان، نویسنده به بررسی آرای لیوتار با تکیه بر «ناانسان» میپردازد. استوارت سیم (Stuart Sim)، در واکاوی دقیق این امر موفق بوده و کتاب خوشخوان و جذّابی را فراهم کرده است.
متفکران پستمدرن، بهطور ویژه لیوتار و بودریار، جذب ایدههایی چون پایان تاریخ و امر آخرالزمان شدهاند. شاید در نگاه اول این موضوع عجیب و گاهی مضحک جلوه کند اما نخست خود پستمدرنیسم واجد نوعی لحن آخرالزمانی است و دوم، پستمدرنیسم جنبشی است که ادعای «در هم شکستنِ شیوههای کهن انجام امور» را ترویج میکند؛ بنابراین پستمدرنیسم در سویههای متنوعی با امر آخرالزمان پیوند یافته است. به قول دریدا شاهد نوعی لحن آخرالزمانی در جریانات فلسفی متأخر هستیم.
لیوتار در مقدمهی کتاب ناانسان مشکل اصلی خود با “ناانسانیت” را چنین صورتبندی کرد: «چه میشود… اگر انسانها در فرآیند ناانسان شدن قرار گرفته یا بدان نزدیک باشند؟ (بخش اول) و (بخش دوم) اگر ناانسان در آنچه “مربوط” و منحصر به نوع انسان است سکنی گزیند، آنوقت چه میشود؟» مسئلهی نخست با “پیشرفت” یعنی با «سرمایهداری پیشرفته، با میل به ظاهر بیپایان آن برای گسترش و ابتکار فناورانه ربط دارد.» مسئلهی دوم “راز” کاملاً انسانی و نامتناهیای “که روح آدم زندانیاش است” را شکل میدهد.
مشکل لیوتار با پیشرفت، بر سر تأکید آن بر کارایی است، یعنی واقعاً زمانی را صرف خود انسان و امورات انسانی نمیکند. بلکه آنچه خاص انسان است را میبلعد؛ و چون کارآمدی مطلق هرگز به دست نمیآید، پیشرفت درخواستی بیپایان است که مستمراً امکان اندیشیدن بر آنچه اتفاق میافتد را کاهش میدهد: «سریع رفتن همانا سریع فراموش کردن است.» وقتی زمانی برای اندیشیدن نباشد آدم فراموش میکند که ناانسانیت، بهای پیشرفت است: «نظام تا حدی میتواند آنچه از آن فرار میکند را از اذهان پاک کند.» در بنیان هر دوی این مشکلات، لیوتار ردپای فناوریهای جدید را میبیند، بهخصوص فناوریهای مربوط به رایانهها و هوش مصنوعی و فناوریهای در خدمت سرمایهداری پیشرفته.
نیچه و پست مدرنیسم
کتاب نیچه و پستمدرنیسم از مجموعهی مواجهات پستمدرن به قلم روان و شیوای دیو رابینسون است که به شرح آرای مهم ویلهلم فریدریش نیچه در بافتاری پستمدرن میپردازد.
رابینسون در این اثر موجز که بیشتر به مقالهای طولانی شباهت دارد تا کتاب، نیچه را نخستین کسی میداند که پی به معنای واقعی مدرنیته برد. عمق تأملات و باریکبینیهای وی چنان است که نویسنده کتاب، نیچه را پیامبر عصر خود لقب میدهد. کتاب نیچه و پستمدرنیسم (Nietzsche And postmodernism) پس از شرح مختصری از زندگی نیچه، به بیان دیدگاههای او در زمینهی موضوعات گوناگون بهخصوص مباحث زبانشناختی وی میپردازد و تلاش میکند از این راه نقبی به مکتب پستمدرن و ارتباط آرای چهرههای برجستهای چون لیوتار، بودریار و فوکو با نظریات نیچه بزند. از ویژگیهای برجستهی کتاب میتوان به توانایی نویسنده در شرح مفاهیم پیچیدهی فلسفی به زبانی ساده و همه فهم اشاره کرد که کتاب را در حد درک خوانندهی عادی فهمپذیر ساخته و از این طریق کوشیده تا طیف وسیعتری از خوانندگان را تحت پوشش قرار دهد. دیو رابینسون (Dave Robinson) که خود دانشآموختهی فلسفه و استاد پارهوقت مطالعات انتقادی و نویسندهی کتابهایی چون درآمدی بر فلسفه و درآمدی بر اخلاقیات است به خوبی توانسته در مرز باریک نگارش اثری همه فهم اما جدی قلم بزند.
ویتگنشتاین و روانکاوی
جان هیتون در کتاب ویتگنشتاین و روانکاوی، شرح دقیق و روشنی از دیدگاههای ویتگنشتاین و پیوندش با روانکاوی ارائه میدهد و کتابی همهفهم و در عین حال جدی تدارک دیده است. درمان ویتگنشتاینی و رابطهی آن با روانکاوی موضوع این کتاب خواهد بود.
در کتاب ویتگنشتاین و روانکاوی (Wittgenstein And Psychoanalysis)، مؤلف دو متفکر بزرگ و تأثیرگذار اهل وین، «ویتگنشتاین» و «فروید» را در صحنه مواجههای پستمدرن گرد هم میآورد. مسئله مورد بحث در این کتاب این است که کدام یک از این دو فلسفه شکل بهتری از درمان مناسب برای مرور زمان است و رقابت بین آنها چگونه است. جان هیتون بیان میدارد که «فروید» و «ویتگنشتاین» همعصر بودند. «فروید» روانکاوی را پدید آورد و «ویتگنشتاین» شاید بزرگترین فیلسوف قرن بیستم بوده است. «فروید» معضلات را از زاویه روانشناختی بررسی میکند و «ویتگنشتاین» رویکرد طعنهآمیزی به خود و خوانندگانش را در پیش میگیرد.