«آزادی ام ده» خاطرات رز وایدرلین نویسنده و فعال سیاسی آمریکایی برگشته از کمونیسم است.

رز وایلدر لین در ۵ دسامبر ۱۸۸۶، حوالی دِ سمِت، در منطقه‌ی داکوتا متولد شد. لین چهار ساله بود که خانواده‌اش داکوتا را ترک کرده و به منسفیلدِ میسوری کوچ کردند، بعد از مدتی رز تصمیم گرفت سفر کند، او پس از چندبار شغل عوض کردن و ازدواجی ناکام کار خود را به عنوان روزنامه‌نگار آغاز کرد، او نوشتن در سن فرنسیسکو بولتن، مطبوعه‌ی کارگری رادیکال، را با ستون زنان شروع کرد و سپس مجموعه‌ای روزانه و ۱۵۰۰ کلمه‌ای نوشت. چهار سال پس از به قدرت رسیدن بلشویک‌ها به اتحادیه‌ی شوروی رفت. او هم مثل بسیاری‌ شیفته‌ی تصویر کمونیستی از یک زندگی بهتر بود اما به زودی از کمونیسم سرخورده شد و پس از بازگشت از شوروی همانطور که در این کتاب می‌گوید دیگر یک کمونیست نبود زیرا به آزادی شخصی باور پیدا کرده بود.

ربه‌کا سولنیت این کتاب را در ۲۰۰۳ و اوایل ۲۰۰۴ نوشت تا از امید دفاع کند. متنی که پیش رو دارید تا حدی راجع به لحظاتی چند از امید است؛ این کتاب در مواجهه با ناامیدی عظیم نوشته شد. زمانی که مدت‌ها پیش سپری شد اما ناامیدی، شکست‌باوری، بدبینی و فراموشی و مفروضات بنیادینش متفرق نشده‌اند، حتی با این که غریب‌ترین و باشکوه‌ترین اتفاقات باورنکردنی رخ داد و گذشت. هنوز شواهد بسیاری برای دفاع وجود دارد.

ما در عصر قبیله‌گرایی، قطب‌بندی و جدایی شدید افراد و تفرقۀ اجتماعی به سبب دین، عقاید سیاسی، نژاد، قومیت و گاه جنسیت زندگی می‌کنیم. چرا این‌طور شد؟ در هم‌نوایی پروفسور سانستین استدلال می‌کند که کلید ایجاد معنا در این جهانِ از هم‌گسیخته درک ایدۀ‌ هم‌نوایی است.

این که هم‌نوایی چیست و چگونه کار می‌کند؟

درک هم‌نوایی، پرده از راز بسیار از مسائل و موضوعاتی که امروز با آن روبه‌رو هستیم برمی‌دارد؛ نقش رسانه‌های اجتماعی، ظهور اخبار جعلی، رشد اقتدارگرایی‌، عملکرد آزادی بیان، بحث در مورد مهاجرت و مسائلی از این دست.