بعدازظهر یک نویسنده
هانتکه در این کتاب از یک ترس صحبت می‌کند، ترس قطع شدن ارتباطش با زبان و قوه تکلمش، و البته عدم توانایی برای ادامه دادن به کار (نویسندگی) و زندگی. بعدازظهرِ این نویسنده از مرکز یک شهر بی‌نام اروپایی شروع شده و به حاشیه‌های شهر که می‌توان آنها را لبه‌های رویا و خواب و یا مرزهای زبانی قلمداد کرد، کشیده می‌شود. او در این مسیر سؤالات زیادی هم از خودش می‌پرسد: «اصلاً نویسندگی چه جور کسب و کاری است؟ مگر در این قرن چنین شغلی هم وجود دارد؟ چه کسی می‌تواند مدعی باشد که یک هنرمند است و جایگاهی را هم برای خودش در این دنیا دست و پا بکند؟»
***
پیتر هانتکه (1942)، نویسنده و نمایش‌نامه‌نویس پیشرو اتریشی و برندۀ جایزۀ نوبل ادبیاتِ سال 2019 است. او با آفرینش آثاری نو و نامتعارف و تغییر نشانه‌ها و روابط بین شخصیت‌ها شیوه‌های بدیعی به کار گرفت و به تجربه‌گرایی دست زده است. هانتکه در آثار خود از شیوه‌های نوآورانهٔ درهم شکستن مرزهای زمان و استفاده از اشیاء و رویدادهای عادی برای تصویر اسطوره‌های نهان در دل آنها سود جسته است. او یکی از جنجال‌برانگیزترین نویسندگان آلمانی‌زبان است که جوایز زیادی را از 1973 تاکنون دریافت کرده و شخصیت‌های مهم ادبی و هنری موافق یا مخالف او بوده‌اند. شخصیت‌هایی که در رمان‌ها و داستان‌های هانتکه زندگی می‌کنند، در آستانه‌ای از جنون و عقل هستند. آنها دغدغه‌های اگزیستانسیالیستی دارند.
همین حوالیِ دوردست
ربه‌کا سولنیت، نویسنده، مورخ و فعال اجتماعی متولد1961 در آمریکا است که حدود بیست کتاب با موضوعاتی چون امید، روایت زندگی و تاریخ، روابط انسانی و فجایع اجتماعی و محیط زیستی نوشته و با نشریاتی چون گاردین و نیویورک تایمز همکاری می‌کند. نوشته‌های سولنیت در قالب جستار یا جستار روایی هستند که به‌دلیل نثر غنی و برجسته‌اش بسیار مورد توجه قرار می‌گیرند.
***