ربه‌کا سولنیت این کتاب را در ۲۰۰۳ و اوایل ۲۰۰۴ نوشت تا از امید دفاع کند. متنی که پیش رو دارید تا حدی راجع به لحظاتی چند از امید است؛ این کتاب در مواجهه با ناامیدی عظیم نوشته شد. زمانی که مدت‌ها پیش سپری شد اما ناامیدی، شکست‌باوری، بدبینی و فراموشی و مفروضات بنیادینش متفرق نشده‌اند، حتی با این که غریب‌ترین و باشکوه‌ترین اتفاقات باورنکردنی رخ داد و گذشت. هنوز شواهد بسیاری برای دفاع وجود دارد.