|چاپ دوم|
آریل دورفمن، نویسندۀ نامدار شیلیایی، در نمایش‌نامۀ خلوت پیکاسو گوشه‌هایی از زندگی و اندیشۀ پابلو پیکاسو در سال‌های جنگ جهانی دوم را به تصویر می‌کشد، در دورانی که هنرمند نقاش مقیم پاریس بود و شهر در اشغال نیروهای متفقین. خلوت پیکاسو روایتی است تودرتو، با راویانی که هر یک زمانی و به بهانه‌ای در کنار پیکاسو بودند و در تشویش‌ها و ترس‌ها و حتی در آفرینش آثار بزرگی چون گرنیکا، شریک بودند.

در نگاه اول شاید به نظر برسد میان نمایش‌نامه‌ی به‌خاطر ماهان و دیگر آثار محمد مساوات، ارتباط معنامندی نتوان پیدا کرد اما برخورد ساده‌ی نویسنده با ناتورالیسم در نمایش‌نامه‌ی به خاطر ماهان و ساده بودن بافت اثر، دلیل اصلی تمایز آن با دیگر آثار مساوات است. تصویر ما از این نویسنده، بیش‌تر محصول آثاری چون قصه‌ی ظهر جمعه، خانواده، بی پدر، این یک پیپ نیست، بیگانه در خانه و … است. در این نمایش‌نامه اما مساوات از مؤلفه‌های معمول خود که یا به شدت خلاقه و عادت‌گریز هستند و یا بسیار رئالیستی و اجتماعی استفاده نمی‌کند و گویا ترجیح داده است با ساد‌گی غیر‌معمولی که در آثار او سراغ نداریم، این متن را به سرانجام برساند.

داستان نیمه‌شب، نمایش‌نامه‌ای است از نوع تراژدی. همان مطلوبی که نویسندی آن را مشعوف می‌کند و آرام. مهدی میر باقری نه تنها از حدس و گمان مخاطب اثر نگران نیست که خود صریح و سلیس می‌گوید که از نابغه‌ی نمایش‌نامه‌نویسی جهان، ویلیام شکسپیر، تأثیر پذیرفته است. این همان ادای دینی است که نویسنده‌ای ام‌روزین بر استاد خود تمام می‌کند. هملت ‌می‌شود دغدغه‌ی ذهنی و عامل پیش برنده‌ی فکر و اندیشه‌اش در اثر پیشِ رو، یعنی داستان نیمه شب. این پرسش که چرا زندگی آدمیان بر وفق مراد نمی‌چرخد و پر است از درد و رنج و هجران، لحظه‌ای گریبان خواننده را رها نمی‌کند و نویسنده پافشاری می‌کند به این نکته که عشق پدیده‌ای کم‌یاب و چه بسا نایاب است.

رواقی‌گری؛ فلسفه زیستن خردمندانه (قیمت پشت جلد 160000تومان)

درباب رها کردن امور (قیمت پشت جلد 95000 تومان)

از ذهن‌انباری به ذهن‌آگاهی؛ حکمت ذن برای زندگی امروز (قیمت پشت جلد 115000تومان)

نمایش‌نامه‌ی پنج‌پرده‌ای و مینی‌مالیستی وازریک مرده است! به نویسند‌گی صحرا رمضانیان برداشتی آزاد از داستانی کوتاه با همین عنوان به قلم احمد آرام است. زبان نمایش‌نامه نیز ترکیبی از گفت‌وگوها و تک‌گویی‌های محاوره‌ای فارسی، زبان شعر و زبان انگلیسی است. گوزن شمالی در این نمایش‌نامه، نمادی از انسان مهاجر و سرگشته است که اشاره به زند‌گی روزمره‌ی کتی هم دارد زیرا او برای امرار معاش باید لباس گوزن بپوشد.باید تأکید کنم نمایش‌نامه‌ی وازریک مرده است! قهرمانی ندارد بل‌که شاهد انسان‌های معمولی هستیم. رمضانیان به زندگی تکنولوژی‌زده و غربت مهاجران توجه ویژه‌ای کرده و این مفاهیم را به داستان اصلی اضافه کرده است.

تاریـــخ کلانی از همه‌چیــز، از بیــگ بنگ تا اولین ستارگان و زندگی روی زمین تا عصر دایناسورها، پیدایش انسان خردمــند تا عصــر کشاورزی و عصر یخبندان، ظهور امپراتوری‌ها تا دوران سوخت‌های فسیلی، سفر به ماه، جهانی‌شدن و آنچه در آینده اتفاق خواهد افتاد…

***

بیست‌وپنج جستار درخشان که در مجموعۀ تأملاتی از روی صندلی چرخ‌دار گرد آمده است، گواهی بر آسیب‌پذیری، بینش و ایمان راسخ نویسندۀ آن هستند. دبیوس پس از تصادفی که سال 1986 برایش رخ داد، ناامیدی را پشت سر گذاشت، پذیرش را آموخت و دست‌آخر شادمانی را در جادویی فریضه‌مانند، پیش‌پاافتاده‌ترین کارهای روزانه پیدا کرد. خواه از رابطه با پدرش نوشته باشد یا از تعرض به خواهر دلبندش، از ایمانش به آیین کاتولیک یا از خودکشی افسر دگرباش نیروی دریایی، ستایش نویسندگان همکاری چون همینگوی و میلر یا حتی کار سادۀ ساندویچ درست کردن برای دخترانش، دبیوس قلب مسائل را می‌شکافد. اینجا با استادی زبردست، آن هم در قلۀ توانمندی‌اش روبه‌رو هستیم؛ استادی که نوشته‌هایش «با فیض و موهبت آکنده شده و درخشش معنوی بر آن‌ها فروباریده است.»

***

آندره دبیوس(1936-1999) را یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان آمریکایی داستان کوتاه و جستار در قرن بیستم می‌شناسند. نوشته‌های او را نمونه‌های ارزشمند نثر گزیده‌گو و روشنگر و موشکافانه دربارۀ روح انسان برمی‌شمارند. معمولاً دبیوس را با چخوف می‌سنجند و به چشم «نویسندۀ نویسندگان» می‌بینند. او برندۀ جایزۀ پی‌ای‌ان/مالامود، جایزۀ ری برای داستان کوتاه ممتاز، جایزۀ جین استاین از آکادمی هنر و ادبیات آمریکا ، نخستین دورۀ جایزۀ سالانۀ لارنس ال. وینشپ از بوستون گلوب شده و فینالیست جایزۀ پولیتزر برای کتاب غیرداستانی بوده است. او همچنین عضو بنیادهای گوگنهایم و مک‌آرتور بوده است.

استیگ داگرمن، نویسنده، شاعر و روزنامه‌نگار سوئدی(1923-1954) را کافکای سوئد می‌دانند و او را متأثر از نیچه، کافکا، استریندبری و هم‌وطنش ایویند یانسون برشمرده‌اند. منتقدین سبک نوشتاری او را آمیزه‌ایی از سورئالیسم و اکسپرسیونیسم دانسته‌اند. در پاییز 1946 و درست پس از پایان جنگ دوم جهانی، روزنامۀ سوئدیِ اکسپرسن، از او خواست تا به آلمان برود و آنچه می‌بیند را به رشتۀ تحریر در‌آورد. چیزی که نوشته‌های او را منحصر‌به‌فرد می‌کرد؛ انگیزه‌های عمیقِ‌ او برای کشف افراد در شرایط سخت بود. در حقیقت، این کتاب برخی از نگرانی‌های اساسی داگِرمن را بیان می‌کند و روند نگارش آن می‌تواند یک تمرین مفید در مشاهده و توصیف واقع‌‌گرایانه باشد. این کتاب در زمان خودش، توجه‌های زیادی را جلب کرد و البته هنوز هم شایستۀ این تقدیر است، زیرا استیگ داگرمن به جزئیات عینی نگاهی متفاوت داشت. بخشی، به این دلیل که می‌توانست با قاطعیت و بی‌پروا کلمات را بیان کند و مهم‌تر از آن، شجاعتِ دیدن مردم آلمان، به‌عنوان انسان‌های رنج‌دیده را داشت و به آن‌ها  برچسب رسواییِ ملی یا مقصر نمی‌زد.

***

در کتاب «جاده شخصیت» که از پرفروش‌های نیویورک تایمز نیز بوده است، بروکس با به کمال رساندن رویکرد کتاب پیشین خود

و افزودن نقاط قوتی به راهبرد روایی‌اش، از جمله جایگزین کردن شخصیت‌های خیالی و فرضی با افراد حقیقی و شخصیت‌های

سرشناس، تحسین و تایید منتقدان را به خود جلب کرد.

جوهره و فلسفهٔ بنیادین «جادهٔ شخصیت»، دعوت خواننده، به عنوان عضوی از جامعه بشری، به تجدید نظر در نگاهی است که

به خویشتن دارد.بروکس ما را به نگاهی دوباره به سویهٔ فراموش‌شده‌مان فرامی‌خواند. او در این راه، «فروتنی» را صفتی کلیدی

می‌داند و این نه صرفاً به معنی فروتنی پیشه‌کردن در برابر دیگر مردمانt که به معنی پذیرش ضعف‌ها، کاستی‌ها و نقصان‌هایی

است که بخشی ناگزیر از ذات آدمی محسوب می‌شوند. هر انسانی برای رسیدن به شخصیتی قدرتمند و تزلزل‌ناپذیر نیاز دارد

که این ضعف‌ها را به رسمیت بشناسد و سپس به مواجهه با آن‌ها برخیزد.