جوهره و فلسفۀ بنیادین جادۀ شخصیت، دعوت خواننده، به‌ عنوان عضوی از جامعۀ بشری، به تجدید نظر در نگاهی است که به خویشتن دارد. بروکس ما را به نگاهی دوباره به سویۀ فراموش‌شده‌مان فرا می‌خواند و در این راه “فروتنی" را به عنوان صفتی کلیدی برمی‌شمارد و این نه صرفاً به معنی فروتنی پیشه‌کردن در برابر دیگر مردمان، که به معنی پذیرش درونی ضعف‌ها، کاستی‌ها و نقصان‌هایی است که بخشی ناگزیر از ذات آدمی محسوب می‌گردند و هر انسانی برای دستیابی به شخصیتی قدرتمند و تزلزل‌ناپذیر نخست نیاز دارد که این ضعف‌ها را به رسمیت بشناسد و سپس به مواجهه با آن‌ها برخیزد.

کتاب حاضر اگر قرار باشد با اتکا به توضیحی چند صفحه‌ای از محتوای آن و یا تورق سرسری آن مورد قضاوت قرار گیرد، ممکن است برای بخشی از مخاطبان، کهنه و کسالت‌آور جلوه کند. با پیش¬فرضی بدبینانه و منتقدانه، به نظر می‌رسد نویسندۀ کتاب لحنی موعظه‌گونه دارد و تلاش می‌کند مشتی پند و‌ اندرز کلیشه‌ای به خوانندگان بداقبالش قالب کند. اما به اعتقاد نگارندۀ این سطور، تکراری و حتی کلیشه‌ای بودن یک مفهوم یا مطلب، مستقل از میزان درستی، سودمندی و ارزش آن است. این نکتۀ کلیدی به ویژه زمانی اهمیتی چند برابر می‌یابد که میزان تأثیر و‌کارآمدی آن مسئلۀ کلیشه‌ای در زمانی بحرانی رخ نشان دهد، مانند توصیه‌های ایمنی ابتدای پرواز که هر بار به شکلی کسالت‌بار توسط خدمۀ هواپیما با بی‌میلی توضیح داده می‌شوند و مسافران عموماً با بی‌حوصلگی از آن روی برمی‌گردانند، اما در موقعیت نادر و کمیاب بروز فاجعه است که اهمیت آن‌ها آشکار می‌شود و در این شرایط که به معنی واقعی کلمه پای مرگ و زندگی در میان است، با اتکا به همین راهکارهای کلیشه‌ای، امکان نجات و رهایی وجود خواهد داشت.
از این منظر کتاب بروکس در حکم گوشزد کردن دوبارۀ مجموعه‌ای از ارزش‌های کهن بشری به عنوان راه‌حلی برای شرایط شبه‌بحرانی امروزین انسان است. او انسانیت به عنوان یک صفت مثبت را در خطر زوال و انقراض می‌یابد و می‌کوشد به خواننده‌اش گوشزد کند که آن‌چه تمدن بشری را به رغم انحراف‌های مقطعی‌اش در طول تاریخ، امروز بدین جا رسانده مجموعه‌ای از اصولی است که ما انسان‌های امروزی، بدون آن‌که توجیه و‌ دلیلی داشته باشیم، قصد داریم به دورشان بیندازیم.

دیوید بروکس یک نویسنده، منتقد و تحلیل‌گر تحسین‌شده است که عموماً به خاطر سابقۀ طولانی‌اش در قلم زدن برای نیویورک‌تایمز، وال‌استریت ژورنال، واشنگتن تایمز و نیوزویک و نیز مواضع راست میانه‌اش شهرت دارد. در طول سال‌های فعالیت، بروکس همواره نسبت به تغییرات فکری، فرهنگی و اخلاقی در جامعۀ آمریکا و نیز در جامعۀ جهانی حساس و دغدغه‌مند بوده است. در آثار پیشینش او به موضوعاتی چون اخلاق، روابط انسانی، مصرف‌گرایی، ظهور طبقات اجتماعی تازه در دوران جدید پرداخته و همواره با دیدی جامع‌نگر و گسترده، به جست‌وجوی ریشه‌های بنیان‌های فکری و اخلاقی فعلی جامعه انسانی و ضعف‌های پیدا و پنهان آن‌ها رفته است.
از جمله آثار مشهور و موفق او، حیوان اجتماعی، انتشار یافته در سال ۲۰۱۱ است که در آن بروکس با محوریت بخشیدن به “تنهایی" انسان و میل او به “تعلق داشتن" به کنکاش در سرچشمه‌های عشق، احساس و شخصیتی قدرتمند در زندگی انسان معاصر می‌پردازد.
در جادۀ شخصیت، بروکس با به کمال رساندن رویکردی که در کتاب پیشین اتخاذ کرده بود، و افزودن نقاط قوتی به راهبرد روایی‌اش، از جمله جایگزین کردن شخصیت‌های خیالی و فرضی کتاب پیشین با افراد حقیقی و شخصیت‌های سرشناس، تحسین و تأیید منتقدان را به خود جلب کرد. کتاب دوم او با نام “کوه دوم" در ادامه همین کتاب و در جست‌وجوی زندگی اخلاقی انسان امروز است.